Μόνη σκέψη μια
ξεχασμένη βάρκα
Τρύπια από
συναισθήματα
μαθημένη στο φόβο.
Αναπολείς τα ταξίδια
της
Σου θυμίζουν
κερδισμένα στοιχήματα
με ή χωρίς αντίπαλο.
Ο εαυτός σου ή ο
δικός της
γυροφέρνετε το
φεγγάρι
ζητώντας δανεικές
περιπέτειες
ανταλλάσσοντας με τις
κραυγές σας τους πόθους.
Πόσο ζηλεύεις το
απέραντο
πόσο το τρέμεις..
Εκείνη, πιστή στη
μοίρα της
έτοιμη να πλεύσει
κατά μήκος του ασημένιου ποταμού.
Εκείνου που ξεπλένει
το πέπλο,
που απαλύνει τις
πληγές
μα δε διορθώνει καμιά
μάχη.
Μια ακάθαρτη λησμονιά
να θυμίζει κάτι από θάλασσα
Όταν δεν μπορείς να
ανοίξεις την πόρτα και να φύγεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου