Χούλιο,
Μη θυμώσεις, γιατί σχεδόν τα κατάφερα. Νόμιζα πως μέχρι να έρθει η ώρα να σου απαντήσω, δηλαδή μέχρι να έρθει η ώρα να γράψω εκείνο που μου ζήτησες, νόμιζα πως δε θα προλάβω, ή καλύτερα νόμιζα πως ακόμα και να προλάβαινα δε θα ‘ταν ο ένας και σίγουρα δε θα ήταν δικός μου. Αλλά, νομίζω πως μόλις τον βρήκα. Κυρίως νομίζω. Φαντάσου ότι μόλις τον είδα και άρχισα να νιώθω κάτι, εσύ ο ίδιος μου έχεις πει πως έχω σταματήσει να νιώθω από καιρό και γι’ αυτό γράφω έτσι, έτρεξα, ενώ κουτσαίνω όλη μέρα εξαιτίας του χαζού παπουτσιού που πήγα και αγόρασα, έτρεξα στ’ αλήθεια να κάτσω να σου γράψω και να σε εντυπωσιάσω, γιατί τώρα θα έχεις το γράμμα μου στα χέρια σου πολύ νωρίτερα. Ή μάλλον όχι, γιατί εσύ είσαι αυστηρός με το χρονοδιάγραμμα. “Πρέπει να απαντάμε σε κάθε γράμμα πέντε μέρες αφού τελειώσουμε την ανάγνωσή του, πρέπει να γράφουμε την πρώτη λέξη της απάντησής μας ακριβώς σε εκατόν είκοσι ώρες. Δε με νοιάζει αν κοιμάσαι, αν δουλεύεις, αν πρέπει να βρίσκεσαι στην τουαλέτα σου, να υπολογίσεις σωστά πότε θα ανοίξεις το γράμμα μου, είναι κι αυτό μέρος της εργασίας σου, της προόδου σου”. Κάνω πρόοδο, έκανα δηλαδή πρόοδο. Σου τονίζω λοιπόν πως τον βρήκα νωρίτερα και πως έχει ένα τατουάζ. Είναι άντρας, φαινόταν για άντρας, αλλά το σημαντικό είναι πως έχει ένα τατουάζ, πως μπορώ να γράψω γι’ αυτό το τατουάζ σελίδες ολόκληρες αν μ’ αφήσεις. Γιατί μου ζήτησες να τον βρω αλλά δεν ξέρω γιατί και δεν ξέρω για πότε. Θα σε παρακαλούσα λοιπόν να μου πεις τι να τον κάνω τώρα που τον βρήκα. Δεν μπορώ να ξαναδιαβάσω το τελευταίο σου γράμμα, τα διαβάζουμε μόνο μία φορά και δεν ξέρω, δε θυμάμαι αν μου λες σ’ αυτό το γράμμα που διάβασα πριν πέντε μέρες και κάτι λεπτά, τι πρέπει να κάνω όταν είμαι σίγουρη πως τον βρήκα. Ξέρω ότι πρέπει να περιμένω αλλά έχω τόσα να σου πω γι’ αυτόν, ρώτα με.
Υ.Γ. πρώτο. Ξέχασα να σου πω πως κατέβηκε μια στάση πριν από μένα. Αύριο το βράδυ θα κατέβω κι εγώ μια στάση πριν, στο υπόσχομαι.
Υ.Γ. δεύτερο. Ποιο είναι το καλύτερο που κάνει το γατί σου και θες να το ζουλήξεις τόσο που αρχίζεις και φοβάσαι πως μόνο εκείνη τη στιγμή του σφιξίματος ανάμεσα στα χέρια σου, θα ανακαλύψεις τη δύναμή που έχεις; Εμένα είναι τις φορές που νιαουρίζει ενώ ταυτόχρονα γουργουρίζει και νιώθω να γιατρεύομαι, αλήθεια σου λέω.
