Γιάλοβα

Το GPS έχει κολλήσει στη Γιάλοβα. Έτσι που σκέφτομαι πως το μυαλό μου κολλάει σε υποσχέσεις για να μην διαταράσσονται τα πρέπει. Το καλοκαίρι μοσχομύρισε και πέρασε. Κάθε καλοκαίρι περιμένω το επόμενο και τις αναποδιές του, γιατί κανένα «του χρόνου» δεν εκπληρώνεται. Άμα το καλοσκεφτείς, εκείνα που δεν εκπληρώνονται τα προσπαθούμε περισσότερο, πασχίζουμε, επειδή στην αρχή της αφήγησης τους έχουν το ρήμα «θέλω». Και το ρήμα αυτό είναι το πιο προσωπικό απ’ όλα, πιο προσωπικό κι από τα ρήμα «αγαπάω». Το καλοκαίρι δε θα σταματήσει να μοσχομυρίζει ποτέ. Ίσα ίσα. Κάθε χρόνο θα αφήνει κι άλλες μυρωδιές ανεξέλεγκτες και ξένες. Κάθε χρόνο θα φωνάζουμε πως θέλουμε. Όπου και να κοιτάξεις ζηλεύεις την ελευθερία και κλείνεις τα μάτια. Είσαι σε μία ξαπλώστρα ή σε μία παραλία γυμνιστών και διαβάζεις και δε σε νοιάζει πια που ο χρόνος δε σταματάει. Κι αν σταματούσε, μπορεί και να βαριόσουν. Κι αν φυσούσε πιο πολύ μπορεί και να κρατούσες συντροφιά στον χνουδωτό «κλέφτη»…

Γυρίζεις σελίδα μα ο σελιδοδείκτης σου χάθηκε, ούτε αυτός σε στηρίζει. Ακόμα κι η φυλακή ανάμεσα σε γράμματα και σημεία στίξης είναι φυλακή. Περπατάς στις μύτες για να μην ξυπνήσεις το κλάμα σου. Κάνεις συνέχεια μπάνιο για να μην ακούς το κλάμα σου και νιώθεις μόνο το πιάσιμο στο πρόσωπο σου και τα κουρασμένα, βραστά μάγουλα. Κι είναι ακόμα καλοκαίρι και σου λείπει η αλμύρα και η φαγούρα της. Σου λείπουν τα ροδάκινα που είναι πιο νόστιμα στην παραλία, τα καρπούζια που είναι πιο ζουμερά, το ζαχαρωτό που είναι πιο παχυντικό. Δύο σκύλοι παίζουν ασταμάτητα και αγαπιούνται. Ένα παιδί θάβεται στην άμμο και εξαφανίζεται, μα μόλις ξεκίνησε το χρονοταξίδι του. Το βιβλίο βράχηκε γιατί η θάλασσα μας διώχνει διακριτικά από κοντά της. Κουράστηκε. Προσφέρει τη λύτρωσή της σ’ εκείνους που το πρόσωπό τους καίει και πονάει. Οι άλλοι έφυγαν, μετακινήθηκαν και γυρίζουν στη δική τους τσιμεντένια λύτρωση.

Ακόμα και αριθμούς να γράψω και σύμβολα, δε σκέφτομαι, μα το κιτρινισμένο χαρτί υποφέρει και μαζί του και το επόμενο. Τα περιτυλίγματα φαντάσου, έχουν ταμπέλες με κόκκινα μεγάλα γράμματα που φωνάζουν. Θέλουν να ξεσκεπάσουν τους ανυπόμονους, εκείνους που δεν τα σέβονται, τους αδιάφορους, εκείνους που τα προσπερνάνε, εκείνους που δεν λαχταρούν μια περιπέτεια μαζί τους. Οι ιδέες προσπερνούν η μία την άλλη, πετάγονται σαν τρελές, δεν υπολογίζουν τις αποστάσεις, μα πάντα βρίσκουν τον δρόμο τους κι ας φτάνουν στο τέλος με λάθος σειρά. Είναι ακόμα καλοκαίρι, το μύρισα στην μπύρα μου εχθές, το άκουσα στο παγάκι που έσπασε. Και δε με νοιάζει που τα μαλλιά ξέβαψαν, που οι φτέρνες ασχήμυναν, που οι μύτες ξεφλούδισαν, που οι ώμοι γέρασαν, που οι πλάτες δεν είναι όρθιες πια. Με νοιάζει το άσπρο σημάδι από το μαγιό να μείνει εκεί για πάντα, με νοιάζει να έχω το δικό μου καλοκαιρινό άλλοθι.

Δε θα συγχρονίσω το GPS μου, δε θα το ξαναχρησιμοποιήσω ποτέ. Θα με αφήσω για πάντα εκεί. 

Μυρωδιά και ανάσα.

Το καλοκαίρι μυρίζει ελευθερία έως την άκρη της θάλασσας. Εκεί που το χειμώνα φτάνεις με το μάτι, το καλοκαίρι φτάνεις με την καρδιά.

Το καλοκαίρι μυρίζει χαρτί και γνώση. Μπορείς και ρουφάς σελίδες και σελίδες, λέξεις και λέξεις, σημεία στίξης και σημεία στίξης, διαλόγους και διαλόγους… Μπορείς και ονειρεύεσαι μέσα από το χαρτί, με γραμμές ή χωρίς. Και γνωρίζεις άλλους κόσμους, συνήθως κοντινούς που δεν είχες την τύχη να γνωρίσεις νωρίτερα. Το καλοκαίρι τελικά μυρίζει ενθουσιασμό και ανακάλυψη. 

Το καλοκαίρι μυρίζει παραμύθι. Παραμύθι που γράφεται μέσα σε ένα αεροπλάνο, μέσα σε μία σκηνή, πάνω στην άμμο με κοχύλια, πάνω στην χαρτοπετσέτα με δάκρυα, πάνω στο πλαστικό τραπεζομάντηλο με το παγωτό που έλιωσε. Το καλοκαίρι μυρίζει παραμύθι για παιδιά γιατί μυρίζει παρελθόν, ξεγνοιασιά και χέρια ανοιχτά να σχηματίζουν μια αγκαλιά.

Το καλοκαίρι μυρίζει τέχνη και δημιουργία ακόμα και στο γραφείο, ακόμα και στο στέκι, ακόμα και στο ίδιο νησί, ακόμα και μέσα στο σπίτι με τον κλιματισμό. Το καλοκαίρι εμπνέει νέο τέλος και νέα αρχή, νέες ιδέες που αν δεν τις γράψεις στο χαρτί τις ξεχνάς. Το καλοκαίρι μυρίζει συνεντεύξεις σε εκείνους που ξέμειναν λόγω δουλειάς, λόγω ελλείψεων γενικά.

Το καλοκαίρι μυρίζει χρώματα. Χρώματα στα μαλλιά, στα ρούχα, στα στολίδια, στα φαγητά, στις πετσέτες, στις ομπρέλες, στη θάλασσα, στα μάγουλα… Το καλοκαιράκι και τα πολύχρωμα πολύτιμα πετράδια του μυρίζει ανανέωση χρωμάτων, μείξη βασικών και συμπληρωματικών, θερμών και ψυχρών και όλων αυτών μαζί.

Το καλοκαίρι μυρίζει φιλμ και ήχους φωτογραφικής μηχανής. Κι ας μυρίζει και τεχνολογία. Πάντα μυρίζει λήψεις στιγμών, αναμνήσεων και ανθρώπων.

Το καλοκαίρι μυρίζει χώμα τα μεσάνυχτα, δίπλα από την ταβέρνα που ξέμεινες φορώντας το φόρεμα που φορούσες και εχθές.

Το καλοκαίρι μυρίζει μοναξιά και συντροφιά μαζί. Ακόμα και όταν είσαι μόνος, κάποιος στο απέναντι μπαλκόνι σε κρυφοκοιτάζει να χορεύεις.

Το καλοκαίρι μυρίζει συνέχεια. Μια συνέχεια σχεδίων ανεκπλήρωτων που συνεχίζουν να μην εκπληρώνονται. Γιατί είναι καλοκαίρι και ακόμα και τα όνειρα κάνουν διακοπές.

Το καλοκαιράκι με τον ήλιο του μυρίζει φως και λάμψη, συνοδευόμενα από μουσική και χορό αργό και επαναλαμβανόμενο. Από το σπίτι, στη δουλειά και πάλι στο σπίτι και τελικά στο θερινό σινεμά. Από το κάμπινγκ, στην παραλία, στην ταβέρνα και στο beach bar. Όλοι χορεύουν από εδώ και από κει, με ρούχα ή χωρίς.

Το καλοκαίρι μυρίζει πανσέληνο και δροσερές χειραψίες. Μυρίζει παρέλαση αστεριών με τάσεις φυγής.

Το καλοκαίρι μυρίζει ψιθυρίσματα που ξεχνιούνται το επόμενο λεπτό. Ψιθυρίσματα για ποίηση και για ελπίδα. Ψιθυρίσματα που ζωγραφίζουν υποσχέσεις με χρώματα που ξεθωριάζουν εύκολα.

Το καλοκαίρι μυρίζει παιδί και όλα αυτά τα παιδικά που ζηλεύουμε. Από τα κάστρα στην άμμο μέχρι τον υπνάκο στην καρέκλα της ταβέρνας. Από την απόχη και τη μάσκα μέχρι και τα θερινά μαθήματα γιατί σίγουρα είναι καλύτερα κι έχουν περισσότερες κατασκευές από τα χειμερινά.

Το δικό μου καλοκαίρι, μυρίζει γρήγορες ανάσες μεταξύ των συνεχόμενων βουτιών σε θάλασσες, ποτάμια και ξάστερους ουρανούς. Μυρίζει ανάσες ανάγνωσης νέων ιστοριών και εκπλήξεων. 

Μυρίζει ανάσες κοφτές λίγο πριν κοιμηθώ και ξαναξυπνήσω. Μυρίζει ανάσες μπλεγμένες με λόγια φωναχτά, ανάσες από λαχάνιασμα, ανάσες μεταξύ μιας αρχής κι ενός τέλους…

Το καλοκαίρι μυρίζει όλα αυτά κι άλλα τόσα επί άλλα τόσα, συν άλλα τόσα και ξανά επί και ξανά συν και ξανά από την αρχή…

Καλό μυρωδάτο καλοκαίρι!